Afgelopen vrijdagmiddag 13 november 2015 schreef ik een blog over Paris. Omdat ik er laatst weer eens was. Over de leuke plekken in Pigalle, in het 9e. Dat stond voor vandaag gepland om te posten. Een bericht over Canal St. Martin, het 10e, zou later in de week volgen. Alles veranderde die avond in een flits. En doet me terugdenken aan Parijs twee weken geleden.
Toen wandelden we op vrijdagmiddag door Pigalle. Omdat we op zaterdagavond een feest hadden, wilden we iets leuks doen op die avond. Helaas was er geen wedstrijd in het Stade de France, speelden in La Cigale en Le Bataclan geen bands die we met de meiden konden zien.
Canal St Martin
Daarom kozen we voor een laat diner aan de oevers van Canal St. Martin. Op weg daar naartoe zagen we zwaar bewapende agenten (of militairen) een pand in onze straat bewaken. De meiden vonden het bijzonder om te zien en vroegen of het echte wapens waren. Ik vertelde dat dit normaal is in een stad als Paris, zeker na Charlie Hebdo.
De bars en restaurants onderweg puilden uit met mensen die het weekend vierden. Ook in Hotel du Nord waar wij aten, was het een gezellige drukte. Iedereen was relaxed en klaar voor het weekend. In het 10e hangt een ontspannen sfeer die hoort bij studenten, jonge en onbezorgde mensen. Rond middernacht slenterden we langs het kanaal terug naar het appartement.
We voelden we ons veilig en relaxed in deze hipsterbuurt waar we een dag later langs Le Petit Cambodge liepen. Een drukke tent om de hoek van het bekende Comptoir Général. In de namiddag zagen we vanaf het dakterras de zon zakken boven de Eiffeltoren en ’s avonds vierden we bij onze Franse vrienden in Parijs een feestje. Een topweekend was het.
Vrijdag 13 november
Vrijdag 13 november kwamen we net uit het concert van Oscar And The Wolf: het was een geweldig concert, goede sfeer met een letterlijk vlammende show. Waar flitsend vuurwerk zorgde voor een spetterend einde.
Bizar om vlak daarna te ontdekken dat Parijs op exact dat explosieve moment in brand stond. In ‘onze buurt’ en op plekken waar wij ook graag komen. Het gevoel: ‘daar hadden wij ook kunnen zijn’.
Dat maakt dat de aanslagen deze keer meer indruk op me maken. En tegelijk het gevoel geven: laten we vooral weer gaan! Zodra Parijs er klaar voor is.
#parisjetaime
Wim
Mooi verhaal Liesbeth, eerlijk,open en ontroerend.
Wij hopen dat jullie snel weer -veilig- van en in Parijs kunnen genieten.
Talks & Treasures
Dankjewel!