Vanuit Valencia reden we deze zomer via Bilbao naar het noorden. Wat een verrassende stad is dat. Heel anders dan de Spaanse omgeving waar we net vandaan kwamen. Bij R stond het Guggenheim op het lijstje. Ik had mijn zinnen gezet op de pintxos. De meiden op wifi en shoppen. We combineerden alle wensen in een mini-verblijf van één avond en één dag.
Groen en hip Bilbao
Op weg naar Bilbao merk je opeens dat de omgeving van zon, zand en rotsen veranderd in groene begroeide bergen. Ik moest me inhouden om niet terug te rijden om te zien waar dat omslagmoment is. De temperatuur daalde bovendien naar de helft van waar we die dag vandaan kwamen. Een tikje fris maar ook heerlijk weer om er op uit te gaan.
Na een plons (de meiden) in het zwembad en het inlossen van de wifi-belofte gingen we die avond de stad in. Om het overzichtelijk te houden combineerden we de oude wijken, Casco Viejo en Bilbao La Vieja.
Casco Viejo is een overzichtelijk en toeristisch wijkje met winkelstraatjes rond de kathedraal. Voor een snelle indruk een prima startpunt. En met oudste tiener is het leven dan heel eenvoudig: toets Pimkie op Google maps en wandel, verdwaal een beetje, net zolang tot de meidenzaak opduikt. Daarna gingen we richting de brug over de Ria de Bilbao.
Als starend naar het water valt vanzelf op hoe anders de kleuren en de bouwstijl is ten opzichte van de oostkust van Spanje. Ook de Baskische taal draagt bij aan het gevoel dat je in een ander land bent. R dacht aan Oostenrijk, ik op de een of andere manier aan Praag.
Een volgende keer zou ik nog doorlopen naar het naastgelegen wijkje San Francisco. Net als Bilbao la Vieja is dit een opkomend wijkje met veel restaurants en creatieve ondernemers. En ik zou over de kade langs de rivier wandelen. Of drankjes doen op een terras aan het water. Maar ik bleef iets te lang hangen in een schoenenwinkel om sandaaltjes te passen. Daarna was het alweer donker en tijd voor pintxos.
Daarvoor gingen we naar de Plaza Nueva. Bij het enorm drukke en traditionele Café Bar Bilbao vonden we een plekje aan de bar. Hadden we meteen uitzicht op heel fijne pintxos. En drukke Spaanse obers. De meiden hingen op het plein en kwamen af en toe aanwaaien om te proeven. ’s Avonds doken we de taxi in om langs San Mamés, het hypermoderne stadion van Athletic Bilbao naar het hotel te rijden. Die laatste plek staat op R’s lijstje om een volgende keer te bezoeken.
Tips Guggenheim Bilbao, pintxos en wijn
De volgende dag parkeerden we de auto in de buurt van het Guggenheim. Dit museum stond hoog op R’s lijstje en is een aanrader. Koop je tickets vooral online om drie kwartier wachten te voorkomen. In ieder geval was er tijd genoeg om het museum van de buitenkant te bekijken.
Eenmaal binnen is het op de meeste plekken verboden te fotograferen. Oudste en ik hadden veel fun bij deze installatie van Jenny Holzer.
Jongste bleef het langste kijken bij de video art van Bill Viola.
R en ik zoeken altijd weer werk op van Jeff Koons. De tentoonstelling Made in Heaven was een van de eerste die we samen bezochten. Maar na zijn Cicciolina-periode kwam hij op een gegeven moment met brave titels als Puppy en Tulips.
Puppy (een West Highland white terrier) is deze twaalf meter hoge kleurige eyecatcher. Het telt 70.000 bloemen die geplant staan in 25.000 kilo aarde. Die ochtend werd een deel ervan vervangen.
Wist je dat Jeff Koons een ‘bos tulpen’ (zoals in het bovenste beeld) van 10 meter hoog aan Parijs schenkt? Als symbool van herinnering, optimisme en herstel na de terroristische aanslagen in 2015. Het kunstwerk staat in de planning voor 2017 en zal te zien zijn in het Musée d’Art Moderne.
Na het museum wandelden we richting het centrum voor een late Spaanse lunch. Zigzaggend door de straatjes kwamen we terecht bij Panko Bilbao. Een hippe plek waar locals naartoe gaan voor goede wijn, pintxos en ander lekkers uit de Baskische keuken.
Met behoorlijk stevige trek, probeerden we allerlei pixtos uit en een geweldig dessert. Helaas was ik daar teveel van aan het genieten, dat de knappe foodfoto’s ontbreken. Daarna wilden de meiden nog wat winkelen.
Via het Parque de Dona Casilda de Iturrizar liepen we terug naar de auto. Als het warm is (wij hadden 20 graden) is dit een fijne plek om in de schaduw bij te tanken.
Na de strandsessies aan de kust en het hippe Valencia (daarover binnenkort meer) zorgt Bilbao voor afwisseling in het vakantieuitzicht. Een mooie stad voor een korte stop, waarna je langzaamaan weer naar het noorden rijdt. Of andersom natuurlijk.
Geef een reactie