Vorige week was ik in Amsterdam. En omdat de meiden tegelijk op kamp waren, bleef ik er slapen. Maar wat is er gebeurd? Een stad die is vastgelopen in een omgekeerde ’tourist trap’. Niet de toerist loopt er in vast, maar de stad zelf.
’s Ochtends hoorde ik van een in Amsterdam geboren en getogen vriendin, dat er steeds meer inwoners uit de hoofdstad naar Rotterdam verhuizen. Zij begreep waarom. Ik toen nog niet. Maar na een nachtje slapen was het irritant duidelijk.
The Hoxton hipster-style
Zelfs op een doordeweekse woensdag spreekt winkel- en horecapersoneel je automatisch aan in het Engels! Het zal aan mij liggen, maar ik had het nog niet eerder zo ervaren. Bij het inchecken in The Hoxton dacht ik nog dat het was, omdat het nu eenmaal hoort bij een Engels hipsterhotel.
Mooi hotel trouwens, tikje duur, maar dat zijn sowieso alle hotels in de hoofdstad. Maar als je lang genoeg wacht met boeken, zakken de prijzen vanzelf.
De muziek uit de Roberts radio stond al aan toen ik de kamer binnen kwam. En met mijn favoriete kleur groen om de muur vond ik het meteen een fijn sfeertje in deze hotelkamer.
Aan het einde van middag bij de borrel met bitterballen in een café om de hoek, had ik nog steeds niet door dat Amsterdam eigenlijk in een omgekeerde ’tourist trap’ is beland. Het is niet de toerist die de klos is, maar de stad zelf! ’s Avonds begon het langzaam te dagen…
De Belhamel
Gelukkig had ik vooraf een goede tip gekregen van een Amsterdamse foodie en reserveerde ik bij De Belhamel. Een restaurant met Franse keuken en een interieur in art-deco stijl. Voor de tweede keer werden we als buitenlandse toeristen aangesproken. Meteen volgden excuses van de aardige bediening: dagelijks raken ze in de war als er tussen de vele buitenlandse toeristen Nederlanders zitten, en…Nederlandse gasten zagen ze niet zoveel. We aten er heerlijk en het fijne, goede personeel zorgt goed voor je!
De volgende dag bij het ontbijt, ergens vlakbij in de 9 straatjes, was er geen ontkomen meer aan. We kregen automatisch de Engelse menukaart en hoorden het personeel om ons heen vragen: jullie zijn Nederlands toch? No? Om weer door te schakelen naar het Engels. En dat gaat de hele dag door voor deze mensen in de bediening of in de winkel.
Amsterdam, wie ben ik?
Na een paar winkels hebben we maar een rondvaartbootje door de grachten genomen! Weet je tenminste waarom je voor buitenlandse toerist wordt aangezien.
Om eerlijk te zijn: het was nog leuk ook, de Canal Cruise. Je ziet de stad op haar mooist en het is duidelijk wie je bent: toerist.
Bij het uitchecken in het hotel ontstond weer een bizarre verwarring. De Nederlandse receptionist sprak me aan in het Engels en constateerde, na een tijdje over-en-weer in het Engels te praten (inmiddels ging ik hier maar in mee), gelukkig toch zelf dat het een beetje vreemd is: Engels praten met Nederlandse klanten in Amsterdam.
Alsof je Nederlanders tegenkomt op vakantie in het buitenland en 10 minuten tegen elkaar in het Engels praat, zo’n gevoel maar dan omgekeerd.
Hopelijk raakt de hoofdstad snel uit de val, want het is een prima stad met fijne poppodia, goede restaurants en veel mooie plekken.
En of het nu een oplossing is dat Amsterdammers naar Rotterdam verhuizen? Ik weet het niet…
Geef een reactie